Afval in de industrie: Waarom de Technische Dienst (Onbewust) Goud weggooit

In de Achterhoek houden we van aanpakken. Mouwen opstropen en zorgen dat de productie draait. Zeker in de foodindustrie, waar kwaliteit en hygiëne voorop staan. We zijn scherp op het minimaliseren van productuitval en het scheiden van GFT. Maar er is één afdeling waar we vaak kansen laten liggen: de Technische Dienst (TD).

Terwijl de productielijnen glimmen, produceert de TD een heel andere, vaak 'onzichtbare' stroom afval. Denk aan versleten lagers, een doos vol oude sensoren, reststukken van transportbanden en olie-absorberende doeken. Dit is geen simpel afval; het is geld waard.

Het Spanningsveld van de TD

Voor een TD in de foodsector is het balanceren. Machines moeten draaien, maar het 'vuile' werk – slijpen, lassen, vervangen – moet strikt gescheiden blijven van het eindproduct. HACCP- en BRC-normen zijn leidend. Kruisbesmetting (fysiek, chemisch of microbiologisch) is een nachtmerrie. Dit zorgt ervoor dat TD-afval vaak zo snel mogelijk uit het zicht verdwijnt, meestal in de dichtstjbijzijnde container: het dure restafval.

De Drie Kostbare Lekken in uw Werkplaats

Veel bedrijven doen het al redelijk. Er staat een bak voor oud ijzer, een IBC voor afgewerkte olie en misschien een container voor oliedoeken. Toch gaat het hier vaak mis. We analyseerden een reële situatie en vonden drie cruciale, financiële 'lekken' die bij veel Achterhoekse bedrijven voorkomen:

1. Het Vergeten RVS (Roestvrij Staal)

In de foodindustrie is RVS de standaard. Als een RVS-geleiderail, machineplaat of menger vervangen wordt, waar belandt het dan? Vaak bij het standaard oud ijzer.

• Het Probleem: RVS is veel meer waard dan gewoon ijzer. Door het op één hoop te gooien, devalueert u het RVS tot de prijs van schroot.
• De Impact: U ontvangt 6 tot 8 keer minder dan de werkelijke waarde van het RVS.

2. Dure Kunststoffen in het Restafval

Transportbanden, afdichtrubbers, machinekappen en PA-slangen. Essentiële onderdelen die slijten.

• Het Probleem: Deze harde kunststoffen en rubbers belanden nu vaak in de container Restafval. Dit is veruit de duurste stroom om te laten afvoeren.
• De Impact: U betaalt de hoofdprijs voor afvoer, terwijl deze materialen prima recyclebaar zijn tegen lagere kosten (of soms zelfs gratis).

3. E-waste: De Verboden (en Kostbare) Stroom

Defecte frequentieregelaars, oude PLC-kaarten, sensoren, kabels en oude beeldschermen.

• Het Probleem: Elektronisch afval (E-waste) mag wettelijk niet bij het restafval. Het belandt daar toch vaak, omdat het 'klein' en 'complex' is.
• De Impact: U riskeert boetes (Wet milieubeheer) én u betaalt onnodig hoge restafvalkosten voor iets dat apart ingezameld moet worden.

De Business Case: Wat levert het op?

Laten we het concreet maken. Stel, u heeft een relatief bescheiden afvalstroom: 2 rolcontainers restafval per maand van de TD en zo'n 300 kg metaal.

Stap 1: De "Achterhoekse Quick Win" (Focus op Metaal)

• Actie: Plaats simpelweg één extra bak specifiek voor RVS naast de bak voor oud ijzer. Instrueer de monteurs.
• Investering: Minimaal (€100-€200 eenmalig voor een goede bak).
• Resultaat: Directe meeropbrengst: ca. € 855 per jaar.

Stap 2: Voldoen aan de Regels (Focus op E-waste)

• Actie: RVS scheiden + een speciale E-waste box plaatsen (wettelijk verplicht).
• Investering: Laag (€200-€350 eenmalig).
• Resultaat: Meeropbrengst RVS, plus een directe besparing omdat E-waste niet langer als duur restafval wordt afgevoerd. Totaal resultaat: ca. € 1.015 per jaar.

Stap 3: Optimaal Beheer (Volledig Potentieel)

• Actie: RVS, E-waste én een aparte bak voor Harde Kunststoffen/Rubber.
• Investering: Nog steeds laag (€300-€500 eenmalig).
• Resultaat: Maximale opbrengst uit metalen én een significante reductie in het aantal (dure) ledigingen van de restafvalcontainer. Totaal resultaat: ca. € 1.320 per jaar.

Conclusie: Routine Doorbreken

Het correct scheiden van TD-afval is geen 'extra werk' of een kostenpost. Het is een directe bron van inkomsten en besparingen die nu letterlijk in de vuilnisbak belandt.

De investering in een paar extra bakken is minimaal. De echte uitdaging zit in het doorbreken van de routine ("we doen het altijd al zo") en het creëren van bewustwording bij de monteurs.

Het resultaat is een drievoudige winst: u bespaart kosten, u voldoet aan de wetgeving, en u zorgt ervoor dat waardevolle grondstoffen niet verloren gaan. Tijd om dat goud van de werkvloer te halen.